Şamil Kafkas dağının Hürriyet güneşidir. Şamil atalarımın Öz be öz gardaşıdır. Şamili bilmeyenler Ata’sını ne bilir. Şair diyor ki: “Bayrakları bayrak yapan üstünde kandırılıyor”. “Toprak! Uğrunda ölen varsa vatandır”. Men de söylüyorum ki: Benim vatanımın sınırı Kars’ta başlayıp Edirne’de bitmez. Hazer’imin, Hürriyet! Hürriyet diye çalkalandığı kıyılarda başlıyor. Taa! Viyana’da ısırıcı. Kur, Aras coştukça, huna, Volga taştıkça. Benim Ay yıldızlı Bayrağım dalgalandıkça.

Benim şiirlerim okunacak, benim türkülerim söylenecek. İşte, taa oralardan esen, rüzgârın getirdiği bir oyun. Esaretin düşmanı, cesaretin timsali, Şeyh Şamil. Sormayın kimlerdenem, haralıyam bir dostlar. Gönülden fırtınalı, boralıyam a dostlar. Kızıl bir kurşun aldım, yaralıyam bir dostlar. Ağlama gözleri bulutlu yar, erkekler bilirem. Senin de eyninde Kanlı bir libasının var. Bu şarkılar, bu türküler. Türk’ü Çağırır türküler, taşar kalpte ülküler. Allahu Ekber! Bu ses arslan sesidir. Bu ses demir perdeyi damla damla eriten bir sestir. Bu ses Katharina, Petro’yu Deli eden bir sestir. Bu ses ta Kafkaslardan gelen Şeyh Şamil’in sesidir. Şeyh Şamil’in sesidir! Şeyh Şamil’in sesidir!