Παιδιά με ειδικές ανάγκες, ή καλύτερα με ειδικές ικανότητες, απέναντι πολλές φορές σε μια κοινωνία που δεν σέβεται την διαφορετικότητά τους, ενώ ταυτόχρονα σε συνθήκες οικονομικής ύφεσης είναι εκείνα που αντιμετωπίζουν τις χειρότερες συνέπειες. Η έλλειψη ενημέρωσης, ο φόβος του διαφορετικού μέσα σε μια άκρως ανταγωνιστική κοινωνία, τα φέρνει αντιμέτωπα συχνά με ρατσιστικές συμπεριφορές. Διεκδικούν όμως μαζι με τους γονείς τους τον χώρο που τους αξίζει και που δικαιούνται μην ζητώντας σαφώς τον οίκτο μας, ο οποίος αποτελεί κι αυτός μια μορφή κοινωνικού ρατσισμου. Υπάρχουν λοιπόν, γονείς και άνθρωποι που συνέβαλαν με τις ιδέες τους και την προσπάθεια τους στην βελτίωση της ζωής αυτών των παιδιών, στην κοινωνικοποίησή τους, καθώς και στο γκρέμισμα των προκαταλήψεων.